Frederik Lucien De Laere

Doris Lessing na het horen van het nieuws dat ze de Nobelprijs voor Literatuur had gewonnen, in oktober 2007. (Foto AFP) De Britse schrijfster Doris Lessing noemt het „een ramp" dat ze vorig jaar de Nobelprijs voor de Literatuur heeft gewonnen. De 88-jarige Lessing zei in het Britse radioprogramma Front Row dat ze door alle media-aandacht niet meer aan schrijven toekomt en dat het voltooien van een nieuwe roman „zo goed als onmogelijk is". Lessing liet weten dat ze niets anders meer doet dan interviews geven en zich laten fotograferen. Ze heeft geen energie meer om te schrijven. „Daarom vertel ik iedereen die jonger is dat je niet moet denken dat je het schrijftalent voor altijd hebt. Het glijdt weg als water in de gootsteen.” Lessing vertelde in een interview met de BBC ook dat haar in de jaren 60 ter ore kwam dat de Nobelprijsjuryleden haar niet goed genoeg vonden schrijven en dat ze de prijs nooit zou winnen. (bron: nrc.nl)

Door het Vlaams Fonds der Letteren is de Damse stadsdichter een schitterende toekomst als gelegenheidsdichter beloofd (brief 24/04/08). Wat kan de stadsdichter dan nog weerhouden zich als gelegenheidsdichter te profileren? Voor het project 'Wor(l)ds' bijvoorbeeld schreef ik een gelegenheidsvers. Het project is een schone mix van poëzie en kalligrafie. Zuidafrikaanse ontwerpers en Belgische kalligrafen gingen aan de slag met teksten van Belgische en Zuidafrikaanse schrijvers en kapten ze in blauwe hardsteen. De stenen worden van 14 juni tot 14 september tentoongesteld in het Brugse Ommeland, en geveild op 28 september op de Burg in Brugge. De opbrengst gaat naar een goed doel. Neen, niet naar het Vlaams Fonds der Letteren, maar integraal naar projecten t.v.v. aidsbestrijding in Zuid-Afrika. Alle info, ook mijn tekst te vinden op www.words-worlds.be .

Gisteren vond een uitreiking van een poëzieprijs plaats in KA Brugge, een initiatief van het Willemsfonds. De vrienden van Het Venijnig Gebroed werden uitgenodigd. Geheel conform het thema brachten we werk rond liefde & vriendschap. Toevallig speelde ten huize De Laere de afgelopen dagen een cd van Vanessa Paradis, het openingsnummer springt eruit qua klasse: frêle, sexy stem gekoppeld aan de retro-rock van Lenny Kravitz. Op deze song is dan ook volgend gedicht geïnspireerd: Natural High Ik ben niet wie ik ben als ik me overgeef als ik het doorgeefluik ben van een onbestemd verlangen dat prangend in mijn lijf zit tot een boost botst met de ratio van alledag en moleculen vervullen in een hemelse reageerbuis het wemelen van onze zielen in een komische kosmos, een kolder met dimensies die we ons voorstellen als kriebels in de buik als vogelgefluit als sterrendans in eenzelfde kadans wiegen we elkaar in slaap van hart tot hart barsten we in elkaar uit we hebben elkaar beet, we zijn elk

Weer aangesloten bij de vrienden van Het Venijnig Gebroed, time-out heeft niet lang geduurd, negatieve G omgebogen na een verblijf in een woestenij waar innerlijke verarming dreigde.

Wegens drukke bezigheden als stadsdichter en andere, even time-out genomen bij Het Venijnig Gebroed, doch wel fotograaf van dienst op zondag 4 mei in Zaventem, waar de groep een Top Gun-gig zal geven met veel heen en weer gepiloteer. Info: www.venijniggebroed.be

Deze morgen werd het nieuwe stadsgedicht van de officiële stadsdichter van Damme gepresenteerd. Na een paar dagen reizen in Engeland had de dichter een gastronomische opkikker nodig. 1 mei was daarvoor een geschikte datum. We zijn zo fier op ons lekkerland dat we spontaan een koksmuts opzetten als het over onze culinaire hoogstandjes gaat. De stadsdichter had als opdracht zowel streekgerechten als anekdotes in het nieuwe gedicht te verwerken, wat dan ook geschiedde. Er wordt ook - sine qua non- naar het verleden van de Damse gastronomie verwezen. Het stadsgedicht hangt op tien panelen verspreid over de binnenstad, op de speelplaats van d'Oede Schole hangt het gedicht ook nog eens in zijn totaliteit.